Paphiopedilum sukhakulii

Schoser & Senghas 1965
Podrodzina: Cypripedioideae
Podrodzaj: Paphiopedilum
Sekcja: Barbata

 

Foto: © Jurgen Rautenberg. Wszelkie prawa zastrzeżone.

Paphiopedilum sukhakulii

Synonim: Koopowitz powiedział: "To jest bardzo charakterystyczny, choć zmienny gatunek, ale wydaje się, że jego identyfikacja nie wzbudza kontrowersji". 

Występowanie:

Północno-wschodnia Tajlandia. Rosną na wysokościach 240-1000 m na górze Phu Luang w prowincji Loei. Paphiopedilum sukhakulii jest storczykiem pół naziemnym, rośnie w liściowych ściółkach piaszczysto-gliniastych, zwykle wzdłuż górskich strumieni, w częściowym cieniu dużych drzew. Na niższych wysokościach można je spotkać w pobliżu kolonii Paphiopedilum callosum.   

Klimat:

Zanotowane skrajne temperatury to 39°C i -1°C.
Średnia wilgotność waha się od 60% w zimie do ponad 80% w lecie.
Opady od 3 mm w okresie grudzień-luty do 224 mm we wrześniu.
Średnie temperatury (dzień/noc) od 27,2/8,9°C w styczniu do 33,9/21,2°C w maju.
Okres kwitnienia: cały rok.

Uwagi różne:

Okres kwitnienia podawany w danych klimatycznych oparty jest na raportach hodowców.  Hodowcy podają, że jest to wyjątkowo łatwy gatunek do uprawy, łatwo zakwitający, który często kwitnie dwa razy w roku. Rośliny szybko rosną i szybko osiągają wielkość dorosłej rośliny. Jeżeli rosną przy niższym poziomie światła, wtedy liście są intensywniej wybarwione. Odmiana "alba", w kolorze żółto-zielonym, najładniejsze kolory osiąga przy niskim poziomie światła. 

Uwagi dotyczące hybryd:

Liczba chromosomów wynosi 2n = 40.

 

Informacje o roślinie i kwiatach:

Wielkość i typ rośliny:

Epifit o wzroście sympodialnym rosnący w humusie.

Pseudobulwy/łodyga:

Brak.

Liście:

4-8 na każdy przyrost. Liście mają 15-25 cm długości i 4 cm szerokości. Ich górna powierzchnia jest chropowata i mozaikowa, natomiast na spodniej stronie, blisko podstawy, liście są czerwonawo lub purpurowo nakrapiane. Wierzchołki mają trzy krótkie ząbki. 

Kwiatostan:

Kwiatostan ma 25 cm wysokości. Purpurowo-brązowy pęd kwiatowy jest gęsto pokryty białymi włoskami. Owalny przylistek kwiatowy jest ostro zakończony, ma wyraźne zgrubienie na spodzie, jest jaskrawo zielony, ma do 7 ciemniejszych żyłek, jego długość wynosi 1,5-2,5 cm, a szerokość 1,2-2,0 cm.  

Kwiaty:

1, rzadko 2 w kwiatostanie. Kwiaty mają do 14 cm średnicy. Szeroko-owalny płatek grzbietowy, biały z różowym przy podstawie, ma równoległe żyłki o różnej długości kończące się tuż przed brzegiem, pozostawiając wąskie, białe obrzeżenie. Ma 3,2-4,2 cm długości, 2,5-3,2 cm szerokości oraz 10-13 długich i 2-6 krótszych ciemnozielonych żyłek. Boczne płatki okółka zewnętrznego są połączone, tworząc płatek dolny (synsepal), który jest podobny do grzbietowego, ale znacznie mniejszy, z 9 ciemnymi żyłkami i 2 ostrymi końcami przy podstawie. Płatek dolny jest biały z purpurowym podbarwieniem, a żyłki są purpurowe i zielone. Owalno-lancetowate do nieco łopatkowatych płatki okółka wewnętrznego są prawie zawsze poziome, a jedna trzecia ich długości od strony wierzchołka zakrzywia się. Lekko pofalowane brzegi są równoległe do siebie na prawie całej długości i pokryte włoskami, które są najdłuższe i najgęstsze przy podstawie. Płatki te są błyszczące, jaskrawo zielone, z 6-8 ciemniejszymi, podłużnymi żyłkami, i gęsto pokryte brązowawo-czerwonymi kropkami, z których nigdy nie wyrastają wyrostki ani brodawki. Trójklapowa warżka utrzymuje się pod kątem około 30-40 stopni w stosunku do trzonu kwiatostanu. Ma około 4,0-5,0 cm długości i woreczek o długości około 3,0-3,5 cm. Ma umiarkowanie ostry wierzchołek, a z przodu jest w przybliżeniu trójkątna. Jej wierzchołek jest żółtawo-zielony, ale kolor może się zmieniać do brązowawego lub czerwonawo-brązowego z ciemniejszym żyłkowaniem w pobliżu otworu. Zewnętrzna powierzchnia jest jednolicie pokryta malutkimi włoskami. Wnętrze kieszonki jest błyszczące, intensywnie winno-czerwone, jej przód jest gładki, ale tył i spód są gęsto pokryte długimi włoskami. Obszar znamienia o kształcie podkowy ma około 1,1-1,3 cm średnicy. Jest białawo-zielony z ciemnozielonym wzorkiem. Wyraźny prętosłup jest pochylony nad pylnikami.   

Tłumaczenie: Grażyna Siemińska


-----------------  U P R A W A  ----------------

Temperatura:

Roślina ciepłolubna wymagająca nieco chłodniejszego zimowego okresu spoczynku.

W lecie średnia temperatura dnia wynosi 30-31°C, nocy 21°C, co daje różnicę dobową 8-9°C. Wiosna jest najcieplejszą porą roku, kiedy to średnia temperatura dnia wynosi 32-34°C, nocy od 16°C do 21°C, a różnica dobowa zmniejsza się z 16°C do 11°C. 

Światło:

18000-25000 luksów. Cały czas należy zapewniać silny ruch powietrza.  

Podlewanie:

Od wiosny do jesieni opady są umiarkowane do obfitych, po czym gwałtownie obniżają się i nastaje 4-5 miesięcy zimowej pory suchej. W okresie aktywnego wzrostu uprawiane rośliny powinny być utrzymywane w wilgoci, z lekkim tylko przesychaniem pomiędzy podlewaniami. Późną jesienią podlewanie należy jednak znacząco ograniczyć.  

Nawożenie:

Rośliny należy nawozić co tydzień 1/10-1/4 zalecanej dawki nawozu dla storczyków. W okresie aktywnego wzrostu co tydzień lub co dwa tygodnie stosuje się nawóz wysokoazotowy. Od połowy lata hodowcy często przechodzą na stosowanie nawozu wysokofosforowego, który polepsza kwitnienie w następnym sezonie i ułatwia nowym przyrostom osiągnięcie dojrzałości przed nadejściem zimy. Należy zapobiegać gromadzeniu się soli mineralnych w doniczce, czyli regularnie przepłukiwać podłoże.  

Podłoże:

Hodowcy stosują różne podłoża, które powinny być luźne i przepuszczalne - takie które utrzymują wilgoć, ale nie nasiąkają. Rośliny należy przesadzać co roku lub co dwa lata, zanim podłoże zacznie się rozkładać i skwaśnieje. Przesadzanie należy wykonać natychmiast po zakończeniu kwitnienia.  

Wilgotność powietrza:

75-80% od późnej wiosny do jesieni, spadając do 60% przy końcu zimy i na początku wiosny.  

Okres spoczynku:

Średnia temperatura zimą wynosi w dzień 27-30°C, a w nocy 9-12°C, dając dobową różnicę rzędu 16-18°C. W czasie 4-5 zimowych miesięcy opady są niewielkie, ale duża dobowa rozpiętość temperatur daje w rezultacie obfitą rosę, która dostarcza dodatkowej wilgoci. Zimą uprawiane rośliny potrzebują mniej wody. Należy pozwolić, aby rośliny przeschły przed kolejnym podlaniem, lecz nie wolno dopuścić do stanu, gdy rośliny pozostają suche przez długi czas. Nawożenie należy zredukować lub całkowicie wyeliminować aż do momentu, gdy wiosną rozpocznie się intensywniejsze podlewanie.